Biogram

Halina Julia Korngold urodziła się 22 stycznia 1902 r. w Warszawie, w rodzinie żydowskiej. Jej ojciec Julian był przedstawicielem zagranicznych firm wyrobów skórzanych. Matka wywodząca się z drobnej burżuazji wychowywała się w małym prowincjonalnym miasteczku koło Lyonu we Francji. Halina Korn miała trzech braci i starszą siostrę Jadwigę.

Po ukończeniu prywatnego żeńskiego Gimnazjum Antoniny Walickiej w Warszawie rozpoczęła studia dziennikarskie w warszawskiej Szkole Nauk Politycznych. Jednocześnie uczyła się śpiewu u prof. Adeli Comte-Wilgockiej i Stanisławy Korwin-Szymanowskiej.

W 1938 r. poznała w kawiarni IPS-u malarza Marka Żuławskiego. W sierpniu 1939 spotykają się na wakacjach w St. Malo w Bretanii i tam zastaje ich II wojna światowa. Marek, który miał wizę angielską wrócił do Londynu, a Halina została we Francji, w Paryżu, próbując znaleźć pracę. W październiku, dzięki pomocy Marka, otrzymała stanowisko stenotypistki w Ministerstwie Opieki Społecznej RP. W listopadzie przeniosła się wraz z Rządem z Paryża do Angers. W maju 1940, po upadku Francji, dostała się na statek na Przylądku Grave, który po kilku dniach przybił do wybrzeży Kornwalii w Falmouth, gdzie trafiła do obozu dla uchodźców i skąd nawiązała kontakt z Markiem. Do końca wojny pracowała w polskiej ambasadzie w Londynie.

Pod koniec wojny dowiedziała się, że cała jej liczna rodzina została zamordowana podczas okupacji przez Niemców, a siostra zginęła w Oświęcimiu. Spowodowało to załamanie nerwowe i wywołało u niej chorobę dwubiegunową (występujące naprzemiennie cykle depresji i euforii), z którą zmagała się do końca życia.

Około 1941 roku zaczęła malować i rzeźbić. W styczniu 1948 r. miała swoją pierwszą wystawę indywidualną w londyńskiej Mayor Gallery, a w lutym tego samego roku zawarła związek małżeński z Markiem Żuławskim.

W latach 50. współpracowała z ze stacją radiową BBC pisząc recenzje z wystaw i teksty o sztuce (audycja „Round the Galleries”). Około 1957 r. zaczęła pisać wspomnienia z dzieciństwa zatytułowane „Wakacje kończą się we wrześniu” (zostały opublikowane w Warszawie w 1983). W latach 50. i 60. dużo wystawiała, zarówno na ekspozycjach indywidualnych, jak i zbiorowych.

W połowie 1965 r. z powodu nasilającej się choroby została poddana operacji neurologicznej, po której przestała tworzyć. We wrześniu 1974, po poważnym ataku serca, trafiła do szpitala Mabledon (Kent).

Halina Korn zmarła 2 października 1978 r. Została pochowana 6 października na londyńskim cmentarzu Kensal Green.

Miała kilka wystaw indywidualnych: w Londynie, Edynburgu i Nowym Jorku, w tym cykl wystaw w Polsce (Warszawa, Kraków, Gdynia, Katowice). W Anglii wystawiała m.in. z London Group, Royal Academy, Women’s International Art Club.

Była członkiem Artists International Association (AIA) i członkiem założycielem Arts Society of Paddington.

Prace Haliny Korn znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i Poznaniu, londyńskiej Ben Uri Gallery oraz w wielu kolekcjach prywatnych, w tym w The Anthony Petullo Collection of Self-Taught and Outsider Art.